www.kbi-bujanoc.com

-Syefaqësia në vepra:

Syefaqësia në vepra është p.sh. kur njeriu shoqërohet, fton në gosti etj, njerëz të ndershëm vetëm që të tjerët të shohin se si ai shoqërohet nga një shoqëri e njerëzve të mirë. Syefaqësia është edhe kur njeriu me rregull falë namazet në prani të të tjerëve, e kur është vetëm ai në faljen e namazeve nuk është edhe aq preciz. Këtu hyjne edhe punët e tjera të cilat njeru i provon vetëm sa për ta parë të tjerët, e nuk i punon për kënaqësinë e Allahut. Poashtu qëndrimi i gjatë në kijam, në sexhde, dhënia e lëmoshës haptazi, ecja më kokë të ulur për tokë e që në vetmi do ta falte namazin në shpejtësi.
Allahu thotë në Kur'anin famëlartë: “Ka disa njerëz që thonë: "Ne i kemi besuar All-llahut dhe jetës tjetër (Ahiretit), po në realitet ata nuk janë besimtarë. Ata përpiqen ta mashtrojnë All-llahun dhe ata që besuan, po në të vërtetë ata nuk mashtrojnë tjetër, pos vetvetes, por ata nuk e hetojnë. Në zemrat e tyre kanë sëmurje, e All-llahu u shton sëmundje edhe më shumë, e për shkak se ata përgënjeshtruan, pësojnë dënim të dhembshëm. (Bekare, 8-10)

Pejgamberi alejhi selam transmenton se Allahu ka thënë: “Kush punon diçka për Mua e në të ka pjesë edhe ndonjë tjetër, e tërë ajo vepër i takon tjetrit, Unë nuk kam me të asgjë, Unë jam Ai i cili më së paku kam nevojë për ortak”. (Hadith Kudsijj)

-Syefaqësia në pamje:

Syefaqësia, si e pame, mund të pasqyrohet në shumë aspekte. Megjithatë, veçori e përbashkët e syefaqësisë është se ajo, për shkak të së cilës njeriu shtiret, është e lidhur për interesin e njerëzve, e jo për interesin e kënaqesisë së Allahut. Poashtu lërja e shenjave të sexhdes në ballë, mbyllja e syve për tu dukur se je në meditim të thellë.

-Syefaqësia me nxënës:

Hipokrizia me nxënës është kërkimi i pozitës, pasurisë, të ketë shërbëtorë, rroba të bukura, vetëm e vetëm për ta parë të tjerët.

Frika jote nga syefaqësia është shenjë e sinqeritetit tënd ndaj Allahut, thotë Hasan el-Basri dhe Sufjan eth-theuri: "Nuk është i sigurt nga syefaqësia vetëm munafiku, dhe nuk friksohet nga rijaja (shtirja) vetëm besimtari."

Duhet të dihet se disa hipokrizi janë të qarta, e disa të fshehta si miza e truallit.
Duhet të kesh kujdes, se edhe mjalti është i ëmbël por nëse ka helm do të helmoj.
Kujtoje Ditën e Gjykimit - dhe forcoje shpirtin tënd sepse kënaqësia e njerëzve shkakton hidhërimin e All-llahut, e pastaj All-llahu do ti kthejë njerëzit kundër teje. Mos u friko prej kritikës së njerëzve nëse je i çmuar te All-llahu. nëse je i çmuar te All-llahu atëherë All-llahu do ti kthejë njerëzit nga ti dhe do të të duan.
Pejgamberi alejhi selam, ka thënë: "Ai që ka qenë hipokrit në Ditën e Gjykimit do të thirret me katër emra: o ti që ke bërë hipokrizi, o ti që ke qenë i bindur epsheve tua, o mëkatarë, o humbës. Shko dhe merre shpërblimin për atë që ke punuar sepse për ty këtu tek Ne nuk ka shpërblim." (Transmenton Buhariu dhe Muslimi)

Katade radi All-llahu anhu ka thënë: "Kur njeriu bënë hipokrizi All-llahu thotë: "Shikoni se si po luan me Mua."
Ndërsa Hasani radi All-llahu anhu ka thënë: "Jam shoqëruar me njerëzit të cilëve kur u tregoja ndonjë urtësi u shërbente atyre dhe të tjerëve dhe nuk e tregonin për t'u ruajtur nga hipokrizia."

-Shkaqet e syefaqësisë

Janë shumë shkaqe dhe motive të ndyshme të cilat i nxisin njerëzit që të shtiren. Në përgjithësi këto janë interesa të caktuara të kësaj bote që në esencë mund të jenë të lejuara (hallall) apo të ndaluara (haram). Kështu p.sh. dikush shtiret se është i ndershëm dhe besnik për të arritur deri te posti i arkatarit, në mënyrë që të ketë mundësi sa më shumë të vjedhë. E njoh një njeri i cili, në një shi të madh, falte namaz nafile para shtëpisë së njeriut që dëshironte t'ia blejë kujat. Pronari i kuajve natyrisht se këtij "muslimani të mirë" ia jep kuajt veresi dhe normalisht kjo punë do të shkoj deri në gjyq, në mënyrë që t'i paguhet dëmshpërblimi për kuajt e tij. Tek Allahu më të urrejtur janë këta që shtiren se bëjne vepra të mira që ato t'u mundësojnë atyre për të bërë atë që është e ndaluar (haram).
Allahu thotë në Kur'anin famëlartë: "E Ne i kthehemi ndonjë vepre që e bënë ata dhe e bëjmë atë hi e pluhur." (Furkan; 23)
"Pasha All-llahun, ty të është shpallur, e edhe atyre para teje: "Nëse i bën shok (All-llahut), veprat tua janë të asgjësuara dhe ti do të jeshë prej të humburve." (Zummer; 65)

Mëkati është më i vogël në syefaqësin e njeriut që shtiret, jo për të arritur pozitë që t'u mundësoj të ndaluarën, por nga dëshira që të fshehin mangësit e veta. Edhe pse ky aspekt i syefaqësise është më pak i rrezikshëm, nuk ka dyshim se edhe ky është i ndaluar, sepse muslimanët duhen të bëjnë vepra të mira vetëm për kënaqësinë e Allahut.
"Sikur të mos kishte rëndësi sinqeriteti në vepra, Allahu nuk do t'i dënonte munafikët." (Ibn Kajjimi)

Syefaqësia shkakton humbjen e veprave të mira dhe mospranimin e tyre tek Allahu të cilën gjë e kuptuam nga hadithi i lartpermendur. Allahu ata që shtiren, në Diten e Gjykimit, do t'i dërgoj tek ata para të cilëve shtireshin që të shohin se mos ata do t'i shpërblejnë, por këta nuk kanë mundësi t'i shpërblejnë (as veten, e as ata), sepse Ai është i Vetemi që do të shpërblej në atë ditë. Duke u nisur nga ky fakt, çdo besimtar i sinqertë duhet të bëj përpjekje maksimale që ta flak syefaqësine në çfarëdo aspekti dhe ta lus All-llahun që t'ia falë mëkatet nga çdo shtirje e pavetëdijshme, të tillës vështirë se mund t'i shpëtoj ndokush.

-Shërimi i syfaqësis

Për të shëruar njeriu këtë sëmundje të rrezikshme është e nevojshme që t'ia prejë rrënjët, e të cilat pasqyrohen në tri dëshira:
• dëshira që ta lavdërojnë të tjerët,
• që mos ta kritikojnë dhe
• që të hapen rrugët për të fituar ndonjë të mirë.

Këto tri dëshira shpesh nxisin njerëzit që të shtiren, me vetëdije apo pavetëdije. Sipas kësaj, këto dëshira njeriu duhet t'i largoj nga zemra e tij. Në vend të tyre duhet të mbjell dëshirën që Allahu të jetë i kënaqur me veprat e tij dhe se veprat e tij të jenë të pranuara si vepra të mira tek Allahu.

Gjate synimit të shërimit të kësaj sëmundje është me rëndësi që të dihet rreziku i saj në shkatërrimin e veprave te mira. Kur njeriu e dinë se veprat e përcjellura me syefaqësi nuk do të kenë dobi në Diten e Gjykimit, normalisht se ai do ta largoj atë ves. Pastaj, ai që e kupton këtë realitet, do të vëren se interesat eventuale të dunjasë që mund të arrihen me shtirje, nuk janë të denja që për to të humbet kënaqësia e Xhennetit në ahiret, apo për to të fitohet Xhehennemi.

"Ai që vepron për sy e faqe ka tre shenja: përton kur vetmohet, aktivizohet kur është pranë njerëzve, e shton punën kur lavdërohet dhe e pakon kur kritikohet." (Aliu radi All-llahu anhu)

Çfarë humbje dhe çfarë dështimi për ata që kanë vepuar që të lavdërohen, të përmenden, të parandalojnë kritikën, të kthejnë shikimet e njerëzve drejtë tyre.
Allahu thotë në Kur'anin famëlartë: "O ju besimtarë, respektojeni All-llahun dhe respektojeni të dërguarin, e mos i çoni kot veprat tuaja!" (Muhammed; 43)

Allahu e di më së miri!